تأثیر راهبردهای مقابله با تنیدگی بر رضایت زناشویی و تنیدگی والدین کودکان کم توان ذهنی

زمینه و هدف: نگهداری کودک کم‌توان ذهنی برای خانواده بسیار تنش ­آور است و گاهی منجر به تعارضات زناشویی می‌شود. این پژوهش با هدف تأثیر آموزش شیوه‌های مقابله با تنیدگی بر روی رضایت زناشویی و تنیدگی والدین کودکان کم‌توان ذهنی انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه ­آزمایشی و به‌صورت پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش تمامی والدین دانش آموزان کم‌توان ذهنی مقطع ابتدایی در سال تحصیلی 1393-1392 شهر رشت بوده است. نمونه مورد مطالعه شامل 20 زوج والدین کودکان کم‌توان ذهنی بودند که به‌طور در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند. از مقیاس افسردگی، اضطراب، تنیدگی-21 و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. گروه آزمایش در 12 جلسه راهبردهای مقابله با تنیدگی را به‌صورت هفتگی آموزش دیدند درحالی‌که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش شیوه‌های مقابله با تنیدگی به‌طور معناداری بر رضایت زناشویی و تنیدگی والدین مؤثر بوده و والدین در گروه آزمایش افزایش معناداری در رضایت زناشویی و کاهش معناداری در تنیدگی نشان دادند (05p<0/). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان آموزش شیوه‌های مقابله با تنیدگی را به‌عنوان یک روش مؤثر در افزایش رضایت زناشویی و کاهش تنیدگی زناشویی والدین کودکان کم‌توان ذهنی به کار برد.